Sahir Erman, Ä°stanbul Ãœniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, Cilt 37, Sayı 1-4, 1971, 99 – 120.
* Ä°stanbul Hukuk Fakültesi Ceza Hukuku ve Kriminoloji Enstitüsü tarafından 24 – 26 Åžubat 1972 tarihleri arasında düzenlenen «Ceza Adaletinde Reform ilkeleri» Sempozyumuna sunulan rapor.
Basında müeyyidenin neden ibaret bulunduğunu tespit edebilmek için basın suçu kavramı ile basın yoluyla istenen suç kavramını birbirinden ayırmakta fayda vardır. Hatta basın suçlarını da kendi bünyesinde ikiye ayırmak mümkündür; bunlardan bazıları basım öncesine taallûk eder ki bunlara basın zabıtama ilişkin suçlar adını vermek de mümkündür Diğer bazılarında ise, suçun basın yoluyla işlenmesi bir unsur halini alır ve böyle bir suçun başka bir suretle işlenmesi imkânsız olur; diğer bir ifade ile suç basılı eserin neşri ile doğar.
Ancak biz, bu raporumuzda “basın suçu” deyimini her iki suç nevini kapsayacak tarzda kullanacağız ve bu suretle “basın suçları” ile “basın yolu ile iÅŸlenen suçları” birbirinden ayırmakla yetineceÄŸiz. Basın suçları ister basım öncesine, ister sonrasına iliÅŸkin olsunlar, basından gayrı bir faaliyetle gerçekleÅŸmeleri mümkün olmayan suçlar oldukları halde, basın yolu ile iÅŸlenen suçlar esasta her ÅŸekilde iÅŸlenebilirler ve bu suçların basın yolu ile iÅŸlenmeleri çok kere ağırlatın bir sebep sayılır.
Bu gibi suçlarda asıl müeyyidenin para cezası olup, pek ağır hallerde hürriyeti bağlayıcı cezalara başvurulması, diğer ülkelerin kanunlarında da görülen bir sistemdir. Ezcümle Fransız Basın Kanunu bu esası benimsemiş, hatta nispi bir para cezasına taraftar olmuştur.